Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με εράνους, δωρεές και τα σχετικά. Πού και πού πρόσφερα όταν μπορούσα. Φίλοι και γνωστοί μου το ζητούσαν και ντρεπόμουνα να πω “‘Οχι, δεν δίνω”. Μόνο αν είχα μεγάλες αντιρρήσεις που τις εξηγούσα. Πως βρέθηκα λοιπόν σε μία τέτοια ιστορία, ούτε κι’εγώ δεν μπορούσα να το φανταστώ.

Η ιστορία άρχισε απο την τρέλα του παγκοσμίου κυπέλλου στην Βραζιλία. Όλοι περιμέναμε πώς και πώς να δούμε την Εθνική στην Βραζιλία, και αντί γι’αυτό, αρχίσαμε να διαβάζουμε και να ακούμε για την φτώχια και την μιζέρια μεγάλης μάζας ανθρώπων της Βραζιλίας, και ορισμένοι μάλιστα να ζητούσαν να μην δουμε τα ματς διότι βοηθάμε τις πολυεθνικές που ήταν χορηγοί του παγκοσμίου κυπέλλου. Τρέχα γύρευε δηλαδή, αν δεν έβλεπα εγω τα ματς, θα είχε στενοχωρηθει η Coca-Cola. (Ασε που δεν θα έβλεπα την εφτάρα της Γερμανίας στην Βραζιλία). Και τα λέγανε αυτά, αυτοί και αυτές που δεν τους ένοιαζε το ποδόσφαιρο. Είναι σαν να έλεγα κι’εγω να μην ανοιξουμε τις τηλεοράσεις μας για να μην δούμε το παγκοσμιο προτάθλημα ξιφασκίας.  Εγω δεν θα το έβλεπα έτσι κι’αλλιώς.

Ομως δεν σταμάτησε το θέμα εδώ. Μία κάποια Ελληνιδα κυρία στην Ιρλανδία, μας την έπεσα χοντρά, σε μία facebook ομάδα των Ελλήνων της Ιρλανδίας, επειδή εξηγούσαμε γιατι θα το βλεπαμε τα ματς, και οτι τα επιχειρήματά της ήταν τουλάχιστον ανόητα. Συνέκρινε τους μισθούς του Μέσσι και του Ρολάντο με τον μισθό του ογκολόγου γιατρού του αντικαρκινικού ο Αγιος Σάββας !! (εξ’ ού η επιλογή του νοσοκομείου). Ειναι αυτό ακριβώς που λέμε: “μπέρδεψες την βούρτσα με την π@@@σα”.  Καμία σχέση.

Και τότε μου κατέβηκε η ιδέα. “Ορίστε, λέω, θα κάνουμε και μεις κάτι για τον ογκολόγο του Αγίου Σάββα, και όχι για τα φτωχά παιδιά στην Βραζιλία, αλλά για τα Ελληνόπουλα που παλεύουν με τον καρκίνο. Θα μαζέψουμε ένα ποσό να στείλουμε στο νοσοκομείο.

Οπως λοιπόν ήμουνα άνεργος εκείνο τον καιρό, έφτιαξα ένα website (wordcupforanotherworld.lazaris.net),  για να μπορουν να προσφέρει ό,τι θέλει ο καθένας. Και μάλιστα, σκέφτηκα ότι έτσι, θα μπορουσαν και άλλοι Ελληνες και ξένοι, από άλλες χώρες του κόσμου, να βοηθήσουν και αυτοί. Η αλήθεια είναι οτι δεν περίμενα πολλά-πολλά από άλλες χώρες, αλλά τουλάχιστον θα υπήρχε αυτή η δυνατότητα. Και σκέφτηκα ένα ποσό να συγκεντρώσουμε. 1000 ευρώ. Ενα τυχαίο νούμερο, που δεν φανταζόμουνα οτι θα το πιάναμε, αλλά θα προσπαθούσαμε. 1000 ευρω ηταν ένα καλό ποσό.

Είχα μάλιστα ρωτήσει και βάλει άλλα 4 άτομα της Ελληνικής Κοινότητας για την διαφάνειας της διαδικασίας, ώστε να μην νομίζει ο καθένας ότι τα λεφτά θα πάνε στην τσέπη μου.

Ο έρανος διήρκησε 104 μέρες, απο 21 Ιουνίου μέχρι τις 3 Οκτωβρίου. Και γίνανε πολλά πράγματα που μου κάνανε εντύπωση. Μάλλον επειδή δεν είχα ξανα-ασχοληθεί μ’αυτό.

Πρώτα απ’ολα, κάποια κυρία, η γυναίκα του διευθυντή του νοσοκομείου Ελπίς, που δεν την ξέρω και δεν με ξέρει, μου είπε -πάνω κάτω- γιατι βοηθάμε το νοσοκομείο “Ο Αγιος Σάββας” ενώ το νοσοκομείο “Η Ελπίς” για τα τρία τελευταία χρόνια νοσηλέυει ανασφάλιστους πολίτες την στιγμή που άλλα νοσοκομεία τους αφήνουν να πεθάνουν !! (Επρεπε να το είχα κρατήσει το μήνυμα που μου είχε στειλει). Εγω κατάλαβα ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κατηγορίες νοσοκομείων. Τα “καλά” και τα “κακά”. Ετσι όπως πάμε, θα βρούμε και τα “άσχημα” νοσοκομεία.

Επίσης που έκανε εντύπωση ποιοί βοηθήσαν και ποιοί δεν βοηθήσαν για την συγκέντρωση αυτού του ποσού. Ανθρωπους που δεν τους ήξερα, βοηθήσαν οικονομικά και ψυχολογικά, να προσπαθήσουν μαζί μου, και να παρατείνουμε την ημερομηνία λήξης του εράνου. Απο 1η Σεπτεμβρίου σε 1η Οκτωβρίου. Άλλοι φίλοι και γνωστοί πήγαν και στήθηκαν στην ουρά στην τράπεζα για να καταθέσουν τα 10 ή τα 20 ευρώ που μπορούσαν. Εκτός απο την οικονομική βοήθειά τους, βάλανε και τον χρόνο τους. Αλλοι πάλι, με ψάξανε να μου δώσουν τα λεφτά στο χέρι. Και κυρίως, βοηθήσαν και άνθρωποι που ξέρω οτι δεν μπορουσαν, δίνοντας 5 ευρώ, έτσι γιατί το γαμώτο.

Απο την άλλη πλευρά, δεν βοήθησε καθόλου η κυρία που άρχισε όλη αυτή την ιστορία. Αυτή που έλεγε για τον ογκολόγο του Αγίου Σάββα, η κυρία <bip bip>, (<bip bip bip bip>, για οποιους έχουν λογαριασμό στο facebook).  Και της έστειλα προσωπικό μήνυμα αν ήθελε να βοηθήσει στην περίπτωση που δεν το ήξερε. Ούτε καν απάντησε. Αλλά ήταν ωραία επαναστάτρια όταν μας έλεγε για τα παιδιά της Βραζιλίας και μας είπε σχεδόν φασίστες. Επαναστάτρια του facebook  που λέμε. Παρένθεση εδώ. Πιό πάνω είχα ονομάσει την κυρία αυτή, αλλά το έσβησα το όνομά της γιατί θεωρήθηκε οτι ειναι προσωπική επίθεση. Προσωπικά, δεν το σκέφτηκα έτσι. Όταν όμως, η κυρία αυτή, λέει με το όνομά μας σε ότι είμαστε “φασίστες” σε facebook group, θα έπρεπε να περιμένει αντίδραση. Η δράση γεννά αντίδραση. Και πρέπει να λέμε τα σύκα σύκα κάποια στιγμή. Κλείνει η παρένθεση.

Επίσης, δεν απάντησε ούτε καν ο πρόεδρος Ελληνικής Κοινότητας του σε ευρωπαική χώρα, (δεν θέλω να ονομάσω) όταν του ζήτησα -παλι σε προσωπικό μήνυμα- να το διαδώσει στους Ελληνες της κοινότητας σου. Κουβέντα.

Οπως δεν βοηθήσαν άτομα της δικιάς μας κοινότητας, που περίμενα να βοηθήσουν. Κυρίως μετά απο το bulletin που είχαμε στείλει σε όλους στην κοινότητα, γύρω στα 320 άτομα. Οχι οτι ήταν κακό, απλά λέω οτι μου έκανε εντύπωση.

Τελικά, με πολύ μεγάλη χαρά περάσαμε το “τυχαίο” νούμερο που είχα βάλει στην αρχή, τα 1000 ευρώ. Μαζεψαμε -όλοι μαζι- 1080 ευρώ που στείλαμε στον αντικαρκινικό νοσοκομείο “Ο Αγιος Σάββας” στην Αθήνα. Ελπίζω και ελπίζουμε οταν το ποσό αυτό θα πάει στους άπορους ασθενεις, οπως εγραφε το ευχαριστηριο μήνυμα που πήρα από τον οικονομικό διευθυντή του νοσοκομείου.

Θα ευχαριστήσω ξανά αυτούς που βοήθησαν με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσαν, την επόμενη φορά θα συγκεντρώσουμε ένα ακόμα μεγαλυτερο ποσό