Ότι έχω πεί στα προηγούμενα posts (Interviews-Μέρος 1 , Μέρος 2 και Μέρος 3) … τα περισσότερα από όλα αυτά δεν ισχύουν στην Ελλάδα! Η Ελλάδα είναι ένας άλλος κόσμος.

Τα γραφεία εργάσεως εργασίας … δεν υπάρχουν!! Τόσο απλά. Και αυτά που υπάρχουν, τις περισσότερες φορές, χρεώνουν τον υποψήφιο! Ο κόσμος βρίσκει τις αγγελίες μέσω εφημερίδων. Και έτσι, όλος ο “οδηγός” του τί πρέπει να κάνεις και τί να μην κάνεις, είναι στον αέρα.

Υπάρχει και ένας άλλος, πολύ σημαντικός παράγοντας, που δεν υπάρχει αλλού και που ίσως είναι ο πιό σοβαρός, είναι η ηλικία του υποψήφιου. Ναί, καλά τα λέω. Μετράει και η ηλικία! Οπότε οι παράγοντες που μετράνε για να πιάσεις δουλειά είναι (ανά σειρά βαρύτητας):

1. Ηλικία
2. Βιογραφικό και cover letter
3. Τύχη
4. Παρουσιαστικό
5. Προσόντα.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Ηλικία. Όσο και αν φαίνεται παράξενο, όσο και αν είναι ανθρώπινο δικαίωμα η εργασία και καταχυρωμένο από το σύνταγμα, η ηλικία μετράει για να πιάσεις δουλειά ! Παρ’ολο που αποτελεί αυθαίρετη διάκριση, δεν σε προσλαβαίνουν πάνω από κάποια ηλικία. Και μάλιστα το βάζουν προαπαιτούμενο να είσαι κάτω από κάποια ηλικία για να σε προσλάβουν. Το όριο είναι γύρω στα 40!! Και το βάζουν στις αγγελίες. Και δεν ντρέπονται! Και καλά να μην σε προσλαβάνουν για πιλότο μετά από καποια ηλικία, αλλά τι σχέση έχει η ηλικία και να σε προσλαβάνουν για μηχανικό, υπάλληλο γραφείου; Τελείως κουφό, και να πω την αλήθεια, δεν ξέρω από που και πότε άρχισε αυτό το τρελό. Αναρωτιέμαι, αν κάποιος κάνει καταγγελία στο δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έτσι για τον χαβαλέ, τι θα γίνει;

Και η πλάκα είναι ότι ζητάνε τα άντερά τους για να σε προσλάβουν, πράγματα που εκ φύσεως είναι αδύνατον να τα έχεις,  Να έχεις ενα master (άρα θα είσαι πάνω 23-24), να έχεις εκπληρώσει τις στρατιωτικές σου υποχρεώσεις (πάνω από 25), να έχεις 5 χρόνια προυπηρεσία στο άλφα και άλλα 5 χρόνια στο βήτα και να είσαι κάτω απο 35. Εμ, δεν γίνεται!

Πρίν 10 χρόνια, που ήμουνα προιστάμενος μιάς ομάδας στην Αθήνα, έγραψα μιά αγγελία για να βρούμε ένα προγραμματιστή που να ξέρει το άλφα και το βήτα. Την δίνω στο γραφείο προσωπικού να την στείλουν στις εφημερίδες, και σε λίγο έρχεται η προισταμένη και μου λέει οτι ξέχασα να γράψω ηλικία!! Τόσο απλά. Της λέω, “Και τι γίνεται αν βάλω ηλικία, ας πούμε 40, και υπάρχει ένας 41 χρονών που είναι ακριβώς αυτός που ψάχνω. Γιατί να τον αποκλείσω; Έξ’άλλου μπορώ να καταλάβω την ηλικία του από το βιογραφικό του”. Φαντάζομαι ότι θα με πήρε για παλαβό και έστειλε την αγγελία όπως την είχα γράψει. Φαντάσου τώρα να γινότανε αυτό στην Ιρλανδία, Αγγλία. Εκεί που μόνο το όνομα, διεύνθυση, το email και το τηλέφωνο σου επιτρέπεται να στείλεις. Θα σε είχαν κρεμάσει. Και καλά θα κάνανε, εδώ που τα λέμε.

Βιογραφικό και cover letter. Αυτά που είπα στα προηγούμενα posts ισχύουν, αλλά … αλά ελληνικά. Εκτός απο το όνομά σου και το τηλέφωνό σου, γράφουν διεύθυνση, ηλικία, παντρεμένος ή ελεύθερος, εάν έχεις τελειώσει τον στρατό, άν έχεις δίπλωμα αυτοκινήτου και άλλα. Δεν λένε -ακόμα- τι αρρώστιες έχεις περάσει, με πόσες γυναίκες/άνδρες έχεις πάει (Τατσόπουλος)

Αλλά καί άλλα τρελλά κάνουν οι υποψήφιοι

• Σου στέλνουν σε email ένα σκέτο βιογραφικό. Τίποτα άλλο ! Πρέπει εσύ να φανταστείς ότι το email αυτό πρέπει να είναι για την αγγελία.
• Σου στέλνουν το email σε σένα, και σε άλλου 10 άτομα! Είπαμε, ψάχνεις για δουλειά καί θα δουλέψεις όπου μπορείς, αλλά τουλάχιστον, μην μας βάλεις όλους στο ίδιο σακούλι! Κάντο λίογο πιό διακριτικά.
• Είχα στείλει αγγελία για να βρώ ένα προγραμματιστή. Μου έρχονται τα βιογραφικά, διαλέγω 3-4 και τους τηλεφωνώ για να κανονίσουμε την ημέρα και την ώρα. Ένας τύπος λοιπόν, απαντάει στο κινητό και μου λέει ότι οδηγεί, και δεν μπορεί να μιλήσει (σωστό αυτό) αλλά μου δείνει έναν άλλο αριθμό να πάρω τηλέφωνο που έχει τηλεφωνητή και να αφήσω μήνυμα! Αντί να με ρωτούσε ποιά ώρα εγώ θα μπορούσα να μιλήσουμε! Ε, πήρα κι’εγώ τηλέφωνο και το ξέσχισα! Και βέβαια δεν του’πα να’ρθει για την συνέντευξη.

Τύχη. Σίγουρα, αρκεί να έχεις κάποιον γνωστό και να έχεις την σωστή ηλικία ! Αλλιώς κατά τ’αλλα πού έλεγα στα προηγούμενα posts, είναι τα ίδια.

Παρουσιαστικό. Φαίνεται ότι αν δεν πας με το σκισμένο μπλου-τζίν, όλα τα άλλα επιτρέπονται! Και οπωσδήποτε μετράει η ομορφιά, σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες χώρες.

Προσόντα. Στην Ελλάδα, τα προσόντα έχουν χάσει την αξία σους. Το μεταπτυχιακό είναι σαν να έχεις απολυτήριο δημοτικού. Είναι προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε δουλειά συμπεριλαμβανομένου και τον ντελιβερά. Γράφεις ένα βιογραφικό με όλα σου τα στοιχεία, πόσο χρονών είσαι, σε ποιά πανεπιστήμια έχεις τελειώσει το διδακτορικό σου, ποιά είναι η διατριβή σου, και σε ρωτάνε άν έχεις μηχανάκι και άν ξέρεις καλά τους δρόμους του Χολαργού για να μοιράζεις πίτσες. Μιλάμε για τέτοια ξεφτίλα.

Η αλήθεια είναι ότι τελικά δεν ξέρεις τι να γράψεις στο βιογραφικό σου. Να το βάλεις το διδακτορικό σου ή όχι; Εξαρτάται από την θέση. Αν πας για υπάλληλος γραφείου, καλό θα ήταν να μην το βάλεις γιατί θα σε κόψουν επειδή θα έχεις περισσότερα προσόντα/πτυχεία (overqualified) από αυτά που χρειάζονται. (Οι εργοδότες σκέφτονται ότι μόλις βρείς άλλη δουλειά, θα φύγεις)