
Τελικά αποφάσισα να γελάσω γιατι θυμήθηκα τις φοιτητικές εκλογές όταν εγω ημουνα φοιτητής. Και τότε γελούσα.

Εγω ψήφισα μιά φορά – Ρήγα αν θυμήμαι καλά- και δεν ξαναψηφισα, κοροϊδία ήταν. Όποιος και να έβγαινε, τίποτα δεν άλλαζε. Φαντάζομαι το ίδιο γίνεται και τώρα, μόνο που τώρα πρώτη δύναμη είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ! Οι φοιτητές που – εξ’ορισμού- θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, τα βρισκουν όλα ωραία και καλώς καμωμένα και αράζουν στις καφετέριες και στά μπαράκια. Και δεν τους ενδιαφέρει ότι το βιβλίο της Γραμμικής Αλγέβρας είναι το ίδιο που ειχα κι’εγώ το 1978!!! Μετά απο τόσα χρόνια, το βιβλίο του Στρατηγόπουλου είναι ακόμα σε χρήση. Και εντάξει, η Γραμμική Αλγεβρα δεν αλλάζει τόσο πολύ και οι πρωτοετείς φοιτητές δεν χρειάζεται να μαθαίνουν τις τελευταίες εξελίξεις γιατί, ετσι κι’αλλοιώς, δεν τις καταλαβαίνουν, αλλά το βιβλίο του Στρατηγόπουλου ειναι γραμμένο σε καθαρεύουσα και αναρωτιέμαι αν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Αλλά δεν νομίζω οτι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα κάνει (ή εκανε) τίποτα γι’αυτό. Ουτε γι’αυτό, ούτε για τίποτα άλλο.
Δεν καταλαβαίνω τελικά γιατί συνεχίζουν να γίνονται αυτες οι εκλογές. Ας σταματήσουν αυτή την κοροϊδία. Σε άλλες ευρωπαικές χωρες δεν γίνονται φοιτητικές εκλογές. Τι κερδίζουν οι φοιτητές απ’αυτές; Ότι κερδίσαν, το κερδίσαν με την ψυχή τους και τους αγώνες τους και όχι με τα διάφορα πολιτικά κόμματα να τους υποστηρίζουν. Ας μην ξεχνάμε, η ευρωπαϊκη επιτροπος για θαλασσια θέματα (sic) ειναι αυτή που ξεσηκωσε τους Ελληνες λέγοντας στο ερασιτεχνικό ραδιόφωνο που είχαν φτιάξει οι φοιτητές, χωρις κόμματα, “Εδω Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο”