Ένα παραμύθι που δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνική Κοινότητα της Ιρλανδίας.

Όλα τα γεγονότα είναι τελείως φανταστικά και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. – Εξ’αλλου, αυτός είναι ο ορισμός του παραμυθιού

Μια φορά κι’ένα καιρό, η δασκάλα μιας τάξης του νηπιαγωγείου πήρε τους μαθητές της και τα πήγε στην παιδική χαρά να παίξουν. Πολλά πήγαν και φτιάχνανε πύργους με την άμμο. Τότε λοιπόν, πάει ο Γιωργάκης, από τους καλυτέρους μαθητές όλου του σχολείου, τελείως στα ξαφνικά, χωρίς λόγο, αρχίζει να φωνάζει χαζούς και βλάκες τους συμμαθητές του. Πάνω που σηκωθήκαν ορισμένοι να τον ρωτήσουν γιατί τους βρίζει, ο Γιωργάκης αντ’ αυτού, αρχίζει να τους χαλάει τους πύργους.

Αρχίσαν όλα τα παιδάκια να κλαίνε, τρέχει η δασκάλα να δει τι γίνεται. Ο Γιωργάκης κάθεται στην γωνία και κάνει την πάπια, δεν λέει τίποτα. Τα άλλα παιδάκια συνεχίζουν να κλαίνε πρώτα γιατί τους είπε χαζούς και βλάκες και μετά γιατί τους χάλασε τους πύργους.

Στα γρήγορα μαζεύει η δασκάλα τα παιδάκια και γυρίζουν στο σχολείο. Αφήνει τα παιδάκια και πάει αμέσως στον διευθυντή. Του εξηγεί αυτά που είδε, ότι δηλαδή ο Γιωργάκης χάλασε τους πύργους των άλλων παιδιών. Δεν το πίστευε ο διευθυντής , «ο Γιωργάκης; τόσο καλό παιδί, ο καλύτερος μαθητής; δεν το πιστεύω!»

Εν τω μεταξύ, τα παιδάκια συνεχίζουν να ρωτάνε τον Γιωργάκη γιατί τους είπε χαζούς και βλάκες και γιατί τους χάλασε τους πύργους. Και όσο δεν απαντούσε ο Γιωργάκης, πόσο επιμένανε τα παιδιά. Τα νέα φτάσανε γρήγορα σε όλο το νηπιαγωγείο, και όλοι λέγανε «κάτι λάθος έχει γίνει, δεν μπορεί να το έκανε αυτό ο Γιωργάκης, και όποιος τα λέει αυτά είναι ψεύτης». Είχε γίνει μύλος στην αυλή. Αυτοί που υπερασπιζόντουσαν τον Γιωργάκη χωρίς να έχουν ακούσει ή χωρίς να έχουν δεί τι έχει γίνει, και τα άλλα τα παιδάκια που τους είχε πει χαζούς.

Μετά απ’ όλη αυτή την ιστορία,  και την ώρα που σχολάγανε, ο Γιωργάκης γυρίζει στους συμμαθητές του και λέει «Συγνώμη που σας χάλασα τους πύργους» και φεύγει. Οπότε λέει και η δασκάλα, «Ωραία Γιωργάκη, τελείωσε το θέμα». Τα παιδάκια συνεχίζουν να γκρινιάζουν γιατί τους είπε χαζούς χωρίς λόγο.

Την άλλη μέρα, ο Γιωργάκης πάει στο σχολείο με την μαμά του, που πάει στην δασκάλα και ζητάει εξηγήσεις. Είχε παραπονεθεί ο Γιωργάκης στη μαμά του ότι τον ενοχλούσανε οι συμμαθητές τους, παρόλο που τους είχε πει συγνώμη, και αν δεν κάνει κάτι η δασκάλα, θα πάει στον διευθυντή.  Τι να κάνει η δασκάλα, λέει στην μαμά του Γιωργάκη ότι θα το κοιτάξει.

Εκεί που κάπως είχαν ηρεμήσει τα πράγματα, πετιέται ο Δημητράκης, ο γιός του φύλακα της παιδικής χαράς,  φωνάζοντας ότι η παιδική χαρά είναι δικιά του, και όποιος δεν του αρέσει να πάει σε άλλη παιδική χαρά, και ότι όλοι οι άλλοι είναι βλάκες, αναρχικοί, τούρκοι και ότι άλλο ήξερε και είχε ακούσει από την τηλεόραση στο κανάλι της ΥΕΝΕΔ. Άντε πάλι τα ίδια, τα παιδάκια αρχίσαν πάλι να φωνάζουν, άντε πάλι η δασκάλα να ηρεμήσει τα πράγματα.

Εν τω μεταξύ η μαμά του Γιωργάκη να περιμένει να δει τι θα κάνει η δασκάλα για να πάει στον διευθυντή ή όχι. Και η καημένη η δασκάλα, τι να κάνει, μαζεύει όλα τα παιδάκια και τους λέει να μην τσακώνονται, να προσπαθούν να συζητάνε σαν μεγάλα παιδιά, ο Γιωργάκης είναι πολύ καλός μαθητής κα έχει ζητήσει συγνώμη από τους συμμαθητές του που τους γκρέμισε τους πύργους. Και είπε και στον Δημητράκη να μην φωνάζει έτσι γιατί δεν είναι σωστό.

Το γιατί ο Γιωργάκης είπε χαζούς και βλάκες τους συμμαθητές του, από κει που άρχισε την ιστορία, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Ετσι, ζήσανε αυτοί καλά, κι’εμεις καλύτερα.