Ενας χρόνος, ένα νούμερο φεύγει και ένα άλλο έρχεται. Το 2015. Και τί θα αλλάξει; Τι διαφορετικό θα γίνει που το κάνει διαφορετικό από τά άλλα; Ας δούμε το 2014, γιατί τελικά, αυτό θα το θυμάμαι για δύο γεγονότα που γίνανε και τα δύο τον Απρίλιο.
Ιανουάριος. Τελικά η Cornmarket είχε οικονομικά προβλήματα (τουλάχιστον έτσι μου είπαν) και στο τέλος Ιανουαρίου ξαναβρίσκομαι στο γραφείο ανεργίας.
Φεβρουάριος. Ξαναρχίζω να ψάχνω για δουλειά. Τα συνηθισμένα. Βρίσκεις την αγγελία, στέλνεις το βιογραφικό, σε παίρνει τηλέφωνο το γραφείο ευρέσεως εργασίας, επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα, και μετά από 2-3 μέρες παίρνεις το PFO (Please Fuck Off)
Με ξαναπιάνει η μέση μου, άλλες 2 βδομάδες στο κρεβάτι.
Στέλνω email στα ΔΣ της Ελληνικής και της Εκκλησιαστικής κοινότητας και αποκαλώ τον “επίτημο πρόεδρο” της Ελληνικής Κοινότητας Χρυσαυγίτη. Με κατηγορούν για λασπολόγο. Παρ’όλο που δώσαμε τα χέρια, μετά από πίεση άλλων ατόμων της κοινότητας, δεν αλλάζω γνώμη, και λίγους μήνες αργότερα δικαιώνομαι.
Μάρτιος. Συνεχίζω να ψάχνω. Ταξίδι στην Αθήνα, βρεθήκαμε με την Δόμνα μετά από 32 χρόνια.
Καλούμε Γενική Συνέλευση στην Ελληνική Κοινότητα για να ψηφίσουμε το καινούργιο καταστατικό και να κάνουμε εκλογές για το καινούργιο Δ.Σ. Δεν είχα βάλει υποψηφιότητα αλλά την τελευταία στιγμή μείναμε χωρίς υποψήφιο για αντιπρόεδρο και κάλυψα αυτή την θέση. Στην Γενική Συνέλευση μαζεύτηκε το τεράστιο νούμερο των 14 ατόμων. Αποφασίζεται το Δ.Σ. να είναι προσωρινό και να ξαναγίνουν εκλογές αργότερα.
Απριλίος. Αποφασίζουμε με την Jo να πάμε στην Ιαπωνία, στην Δανάη. Φεύγουμε το Μεγ.Σάββατο. 2 υπέροχες βδομάδες. Ταξίδι ζωής. Στην επιστροφή, στο αεροδρόμιο του Αμστερντάμ, μαθαίνουμε ότι ο Yann πέθανε την ίδια μέρα, από πνευμονικό οίδημα. Η Ιρλανδία δεν θα είναι πιά η ίδια
Μαίος. Διαβάζουμε με τον Γιάννη για να πάρει το πτυχίο του και μαθαίνω καινούργιες τεχνικές για mobile apps.
Βοηθάω όσο μπορώ την Sabine, την αδελφή του Yann, για όλη την γραφειοκρατία, να κανονίσει την μεταφορά του Yann στην Γαλλά και ότι χρειαστεί για να αρχίσει η διαδικασία της ένστασης της Orla για την διαθήκη του Yann. Ούτε να πεθάνεις δεν μπορείς.
Ιούνιος. Αρχίζει η τρέλλα του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Βραζιλία. Η Εθνική μας παίζει με την Ιαπωνία, Ακτή Ελεφαντοστού και Νιγηρία. Αρχίζω μία προσπάθεια να συγκεντρώσουμε ένα ποσό για να βοηθήσουμε το αντικαρκινικό νοσοκομείο ο Αγιος Σάββας στην Αθήνα.
Ιούλιος. Το παγκόσμιο κύπελλο συνεχίζεται. Η Εθνική περνάει στους νοκ-άουτ αγώνες και αποκλείεται στα πέναλτυ από την Κοστα Ρίκα. Η Γερμανία κερδίζει την Βραζιλία 7-1 (!!) και παίρνει το κύπελλο.
Βρίσκω 2 δουλειές σε διάστημα 3 ημερών (!!) Στην Toyota (4 μήνες συμβόλαιο) και στην An Cheim (6 μήνες συμβόλαιο, ανανεώσιμο). Διαλέγω την An Cheim, αν και έχει λιγότερα λεφτά.
Αύγουστος. Ούτε η Jo πάει στην Ελλάδα αυτή την φορά, αλλά η Κεβίνα αρχίζει τα ταξίδια της και τελείωσε τον χρόνο στην ασφαλιστή Allianz. Γυρίζει η Δανάη από την Ιαπωνία και λίγες μέρες αργότερα πάει στο Λονδίνο για το μεταπτυχιακό της.
Αρχίζω να κάνω συνεντεύξεις με υποψήφιους για να χτίσουμε μιά ομάδα. Μας λέει η διεύθυνση ότι η εταιρεία θα κλείσει μέχρι τα Χριστούγεννα και να αρχίσουμε να ψάχνουμε ξανά για άλλη δουλειά. Παρ΄όλα αυτά, οι συνεντεύξεις συνεχίζονται … χωρίς λόγο, αλλά προσλαμβάνουμε 2 testers και έναν προγραμματιστή (developer) ενώ ξέρουμε ότι δεν θα υπάρξει δουλειά!
2 βδομάδες στην An Cheim και με ξαναπιάνει η μέση μου. Αλλες 2 βδομάδες στο κρεβάτι, άλλες 2 βδομάδες που δεν πληρώνομαι. Τέλος του μηνός πάει η Jo στην Μαδρίτη για … dog sitting. Η Κεβίνα πάει στην Πάρο με την φίλη της την Ella.
Σεπτέμβριος. Συνεχίζονται οι συνεντεύξεις. Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό, είναι τελείως ανήθικο, να δίνεις δουλειά σε κόσμο ενώ ξέρεις ότι θα τον απολύσεις σε 2-3 μήνες. Το είχα πεί στην διεύθυνση, και είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι όταν απορρίπτω υποψήφιους. Με αυτήν την διαδικασία καταλαβαίνω ότι όταν πας για συνέντευξη μπορεί να πηγαίνεις τζάμπα, να μην υπάρχει θέση ή την έχουν ήδή δώσει σε άλλον. Δεν έχει σχέση αν πήγες καλά ή όχι.
Γυρίζει η Sabine στο Δουβλίνο μαζί με την μητέρα της, Titine, και την κόρη της, Clementine για τις τελευταίες διαδικασίες για την περιουσία του Yann (σπίτι, αυτοκίνητο, ασφάλεια)
Βγάζω εισητήριο για την Αθήνα για τα γεννέθλια της μητέρας μου αλλά 4 μέρες αργότερα μπαίνω στο χειρουργείο για επέμβαση στης αιμορροΐδες. Αλλες 3 βδομάδες στο κρεβάτι και χάνω το εισητήριο για την Ελλάδα.
Οκτώβριος. Στείλαμε το ποσό των 1.080 που είχαμε μαζέψει στον έρανο για το αντικαρκινικό νοσοκομείο ο Αγιος Σάββας.
Νοέμβριος. Εχω αρχίσει να ψάχνω σοβαρά για καινούργια δουλειά. Πάω για συνέντευξη στην ασφαλιστική FBD, πάνε όλα καλά, και το γραφείο προσωπικού της εταιρείας μου ζητάει συστάσεις. Τυπικό το θέμα, είναι σαν να έχουν προσλάβει. Παρ’όλα αυτά, η πρόσληψη δεν γίνεται, πράγμα που ούτε το γραφείο ευρέσεως εργασίας δεν το καταλαβαίνει. Δεν τους είχε ξανατύχει.
Απολύονται τα 3 άτομα που είχαν προσλάβει τον Αύγουστο.
Σε ερώτηση στην facebook ομάδα της Ελληνικής Κοινότητας γιατί δεν γιορτάζεται το Πολυτεχνίου στις 17/11, απαντάει η διαχειρίστρια το απόγευμα της ίδιας μέρας με φιλο-χουντικό σχόλιο που θα το ζήλευε και ο Κασιδιάρης. Αργά το ίδιο βράδυ η διαχειρίστρια κατεβάζει όλη την ανάρτηση (και το σχόλιο) με αποτέλεσμα λίγοι να το έχουν δει (εγώ το διάβαζα και μου πεταχτήκαν τα μάτια έξω). Η ομάδα χωρίζεται στα δύο. Αυτοί που είχαν δεί και είχαν ενημερώσει για το σχόλιο τα άλλα μέλη της facebook ομάδας και που ζητούσαν εξηγήσεις για την διαγραφή της ανάρτησης και για το φιλο-χουντικό σχόλιο, και οι άλλοι που πήρανε το μέρος της διαχειρίστριας χωρίς να έχουν, ή δεν έχουν πιστέψει, το σχόλιο. Μετά απο 23 ώρες η διαχειρίστρια ζητάει συγνώμη για την διαγραφή της ανάρτησης αλλά δεν δίνει καμία απάντηση για το φιλο-χουντικό σχόλιο. Και τρείς-τέσσερεις μέρες αργότερα, εκεί που είχαν ηρεμήσει τα πράγματα, ο “επίτημος πρόεδρος” της κοινότητας (αυτός που είχα αποκαλέσει χρυσαυγίτη τον Φεβρουάριο και ήθελε να με φάει) κάνει υβριστκά σχόλια με φασίζουσες συμπεριφορές για άλλα μέλη της ομάδας, κάτι που είναι γνωστό για τους παλιότερους. Καταλαβαίνω ότι είχα άδικο που τον είχα πει χρυσαυγίτη, σκέτος φασίστας είναι. Σαν κακό παραμύθι φαίνεται όλη αυτή η ιστορία.
Δεκέμβριος. Πολύ λίγη δουλειά στην εταιρεία, έρχεται η Δανάη απο το Λονδίνο. Πρώτη φορά μετά απο 3 χρόνια που κάνουμε Χριστούγεννα όλοι μαζί. Αλλά πέρσι ήταν μαζί μας και ο Yann στο τραπέζι .Ημέρα των Χριστούγεννων με πιάνει ξανά η μέση μου, τριτη φορά στο 2014. Ετσι θα μπει το 2015.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λοιπόν, Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος σε όλους, Έλληνες , Ιρλανδούς, Σύριους, Παλαιστίνιους, Ισραηλίτες κ.α.