Παρελάσεις, show και ψιλοτάκουνα

(απο την wikipedia): “Η παρέλαση είναι στρατιωτική τελετή, κατά την οποία οι δυνάμεις προς τιμή μιας επετείου ή κάποιου άλλου σημαντικού γεγονότος εμφανίζονται δημόσια παρουσιάζοντας τα όπλα και τον εξοπλισμό τους και κάνοντας παράταξη και πορεία.”

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εκτός απο τον στρατό, παρέλαση έκαναν και τα σχολεία, τα λυκόπουλα, οι πρόσκοποι, οι νοσοκόμες, οι ανάπηροι πολέμου και άλλοι που ίσως έχω ξεχάσει. Η παρέλαση άρχισε νωρίς το πρωί και τελείωνε αργά το μεσημέρι, όταν όλοι ήταν πτώματα. Οι παρελαύνοντες και οι θεατές. 
Και μεχρι στην μεταπολίτευση, όλοι μα όλοι, κάναμε πρόβες να μαθουμε να περπατάμε στην σειρά, ίδιο βηματισμο, τα χέρια στο ίδιο ύψος και τα σχετικά.

Με τον καιρό όμως, η παρέλαση έχασε την σημασία της. Ο στρατός συνεχίζει να δείχνει στον κοσμο γυαλισμενα οπλα και άρματα, που ομως οσοι έχουν πάρει στον στρατό ξέρουν οτι πολλά απ’αυτά ειναι μόνο για επιδειξη, δεν ειναι ετοιμοπόλεμα. Και η παρελαση με τα σχολεία που έχει γίνει αστείο και show. Απο την εποχή της Μελίνας (Μερκουρη) η παρέλαση άλλαξε και τα σχολεία απλώς περπατάνε σαν ασκέρι, μόνο που δεν βαζουν τα χέρια στη τσέπη. Οι μαθητές φοράνε -σχεδόν- ρούχα με ίδιο χρώμα, τα οποία όπως ακολουθουν την μόδα της εποχής, μίνι φούστες, ψιλοτακουνα παπουτσια, βαμμένα σαν μοντέλα, ετσι ωστε οι θεατές να εστιαζονται μόνο στο σώμα των μαθητών/μαθητριών. Κατι σαν επιλογή “Miss Σχολειου”. 

Καιρός να τις κόβουμε τωρα αυτές τις επιδειξεις, ενα σωρό λεφτά κοστίζουν, και σταματάνε οι γελειότητες μαθητριών που δεν μπορουν ουτε καν να περπατησουν!  

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *