Και μεχρι στην μεταπολίτευση, όλοι μα όλοι, κάναμε πρόβες να μαθουμε να περπατάμε στην σειρά, ίδιο βηματισμο, τα χέρια στο ίδιο ύψος και τα σχετικά.
Με τον καιρό όμως, η παρέλαση έχασε την σημασία της. Ο στρατός συνεχίζει να δείχνει στον κοσμο γυαλισμενα οπλα και άρματα, που ομως οσοι έχουν πάρει στον στρατό ξέρουν οτι πολλά απ’αυτά ειναι μόνο για επιδειξη, δεν ειναι ετοιμοπόλεμα. Και η παρελαση με τα σχολεία που έχει γίνει αστείο και show. Απο την εποχή της Μελίνας (Μερκουρη) η παρέλαση άλλαξε και τα σχολεία απλώς περπατάνε σαν ασκέρι, μόνο που δεν βαζουν τα χέρια στη τσέπη. Οι μαθητές φοράνε -σχεδόν- ρούχα με ίδιο χρώμα, τα οποία όπως ακολουθουν την μόδα της εποχής, μίνι φούστες, ψιλοτακουνα παπουτσια, βαμμένα σαν μοντέλα, ετσι ωστε οι θεατές να εστιαζονται μόνο στο σώμα των μαθητών/μαθητριών. Κατι σαν επιλογή “Miss Σχολειου”.
Καιρός να τις κόβουμε τωρα αυτές τις επιδειξεις, ενα σωρό λεφτά κοστίζουν, και σταματάνε οι γελειότητες μαθητριών που δεν μπορουν ουτε καν να περπατησουν!